Op zondag 27 juli 2014 werd door onze vereniging voor de 5de achtereenvolgende keer een buitentraining met aansluitende Selamatan gehouden in Hombourg (België).

Wederom was dit een bijzondere dag met geweldig weer, een perfect (door Hugo) georganiseerde training en aansluitend een fantastich eten, dat door de deelnemers zelf bereid was!

 

Minimaal éénmaal per jaar wordt door onze vereniging een Selamatan gehouden, hetgeen inhoudt dat deelnemers thuis, ieder voor zich, een typisch Indonesisch gerecht bereiden.

Deelnemen aan een Selamatan houdt in dat men zich moet verdiepen in de Indonesische keuken, dat men inkopen moet doen (ingrediënten) en zich de tijd moet nemen om te koken in zijn of haar keuken.

Het aldus bereidde gerecht wordt meegenomen naar de plaats waar de Selamatan wordt gehouden, wordt daar opgewarmd en gezamelijk genuttigd met de andere leden/genodigden.

Op die manier geef je, krijg je en deel je iets samen.

Eigenlijk een heel mooi gebaar om in een jachtige tijd iets voor anderen te doen (Persaudaraan/broederschap).

En je krijgt er immers ook iets voor terug: het proeven van andermans kookkunst en niet te vergeten de gezelligheid.

 

Van oorsprong wordt een herdenkings-/begrafenisplechtigheid op Java (volgens de Adat/traditie in Java - Indonesië,) altijd afgesloten met een uitgebreide offermaaltijd, een zgn. Selamatan.

Bij een overlijden van een dierbare worden spijzen/gerechten aan de ziel van de overledene geofferd op de 3de, 7de, 40ste en 100ste dag en op de 1ste en 2de verjaardagen van de overledene.

De laatste wordt gehouden op de 1000ste dag na het overlijden.

Dit hangt samen met het geloof dat de ziel na die datum desintegreert of reïncarneert.

Tevens wordt door middel van gebeden en matra’s aan God gevraagd om de overledene rust en geluk in het hiernamaals te schenken.

Er zijn zoals gezegd meerdere data voor een offermaaltijd.

Maar de offermaaltijd op de 40ste dag is meestal de belangrijkste en wordt ook vaak door Indonesiers in Nederland in ere gehouden.

De overlevering wil namelijk dat de ziel van de overledene rond de 40ste dag definitief afscheid neemt van de nabestaanden en naar het hiernamaals vertrekt. 

Een ritueel tijdens een Selamatan is het in de lengte doormidden delen van een kegeltje rijst. 

Dit heet: Nasi Tumpeng. 

De speciale betekenis hiervan is dat door het doormidden snijden van de rijst de scheiding tussen de overledene en de achtergeblevenen wordt aangegeven. 

Tevens wordt de wens uitgedrukt dat de nabestaanden en de overledene het altijd goed met elkaar zullen blijven vinden.

 

Bij onze vereniging wordt tijdens een Selamatan onze vriend/leraar Michael herdacht.

Volgens gebruik wordt er een bordje met eten klaargezet om hem het gevoel te geven dat hij nog niet is vergeten.

Op die manier maakt hij dan ook nog steeds onderdeel uit van onze groep en leeft hij in ons voort.

 

Hieronder een impressie van deze bijzonder dag!